Onu son kez Sivas’ta Gördüm

O kederli, kurşuni yenik kentte..

O da tıpkı bu kente benziyordu

Orada durmuş beni bekliyordu

Beni beklese hele de bunca yıl sonra

Elinde ne yapıp yapıp bir yerlerden bulduğu papatyalar olurdu..

Yüzündede muzip bir tavşan gülümsemesi...

Oysa elleri boştu, yüzüde bakışlarıda

Papatyaların mimozalara karşı savaşını kaybetmiştik ;

Bütün savaşları kaybetmişti...

Artık hangi ülkenin hangi garında hangi havaalanında olursa olsun,

Hiçbirşey beklemiyordu onu yada bir ömür boyu beklesede kimse gelmeyecekti..

Yaşlanmış sandım önce...

Yaşlanma umudunu bile olmadığını sonradan farkettim...